เมื่อเย็นนี้เอง เลิกงานขับเข้ากรุงเทพครับ (มาจากอุธยา) ถึงหน้า ม.กรุงเทพฯ

พอดีว่าวันนี้รถขาเข้าเยอะครับ แต่ใช้ความเร็วได้บางช่วง จึงเร่งเพื่อจะให้แซงรถช้า

แซงปาดซ้ายเพื่อขึ้นขวา (Cick down) เต็ม ๆ รถพุ่ง แต่ไม่พ้น แถมคันหน้าเหยียบเบรค

แดงวาว!!!...ซวยแล้วตู !!!!! หักหลบขวา พ้นครับ แต่หมุนไปเกือบรอบ

คันหลังหยุดกันแทบไม่ทัน.....เสียวสุด ๆ ครับ รอดมาได้เพราะเปลี่ยนยางมาใหม่ เกาะถนนดีมาก

ที่ผ่านมาได้ ไม่ใช่ดวงครับ แต่เป็นสมรรถนะและฝีมือ + ไหวพริบ เต็ม ๆ ครับ ... ขาสั่นเลยครับ

เพื่อน ๆ พี่ ๆ เคยมีประสบการณ์ บ้างมั้ยครับ

โห ... ดีนะครับที่ผ่านพ้นมาได้ ขับเส้นใน แถวหน้า ม. กรุงเทพ ที่เป็น 4 เลน ใช่มั้ยครับ
ระวังหน่อยนะครับ กว้างๆ แต่มีอุบัติเหตุบ่อยเหมือนกันนะครับ บางทีก็มีสิบล้อจอดหลบกันหลายคันเคยมีประสบการณ์ของเพื่อนผม เพื่อนของเพื่อนบ้าง หลายๆ คน ที่เกิดอุบัติเหตุตรงเส้นนั้นเศร้าๆ ทั้งนั้นเลยครับ

ขอให้เดินทางโดยปลอดภัย และสวัสดิภาพ นะครับ รวมๆ ถึงเพื่อนๆ ในเวบทุกคนนะครับ

ผมก็เคยเจอเหตุการณ์แบบ จขกท คับ แบบว่าเสียวคันหลังจะทิ่มตูด

โครต แล้วตอนที่หักออก มันหักออกโดยสัญชาติตะยานคับ

แบบว่าไม่ทันได้ดูให้ละเอียดเลย แบบว่าหักเลยดีที่ไม่เจอรถอยู่ข้างๆ

จริงครับ
เป็นสัญชาตญาณ ที่ต้องหนีครับ ไปตอนไหน มันเป็นไปเองครับ แล้วเร็วมากด้วย

โห เปนความรู้ดีจัง

จะได้ระวัง ๆ ๆ

ขอบคุน เจ้าของประสบการทุกคนครับ

ผมไปแถวถนน เกษตร-นวมินทร์ แยกขวา ไป สตรีวิทย์ 2 เวลาเที่ยงคืนกว่าๆ เจอเด็กแว๊น มันเจออริ ขับมอไซค์สวนกัน แล้ว รถผมอยู่ตรงกลาง ไอ้คันที่ขับสวนผมไปแม่งชักปืนยิงมา 2 นัด ตอนนั้นใจผมหายไปไหน แล้วไม่รู้ ดีนะที่ผมไม่โดน ลูกหลง อ่ะ เช้าอีกวันไป ทำบุญเลย

น่ากลัวครับ พวกนี้อยู่ห่างได้ ห่างเลย
พวกหัวโต สมองน้อยครับ

ของคุณ yee นี่แบบว่าไม่น่าใช่เฉียดธรรมดานะครับ
เหมือนไปขับไปเฉียดสนามรบมากกว่า นะครับเนี่ย น่ากลัว

พี่ๆ เพื่อน คนไหนเคยวิ่งเส้นพระรามเก้ากลางคืนไหมครับ ช่วงที่ ลงจากสะพานลอย
ยาวๆ ที่บนสะพานจะมีแยกไปรามคำแหง ได้ แต่ถ้าตรงมาก็จะไปเส้น พัฒนาการได้
ผมเคยวิ่งลงมาจากสะพานลอย อยู่เลนขวาสุด พอลงมาจะเจอสะพานเล็กๆ อีก สะพาน
เราก็เต็มที่เลย ลืมไปว่า ลงสะพานเล็กนั้นแล้ว จะมี u turn ทันที ตรงแถวๆ คอสะพานเลย
เบรกตัวโก่งเลยครับ มือซ้ายกำเบรกมือแล้ว เผื่อว่าจำเป็นต้องใช้ และแล้วก็สุด ที่ยังลุ้นไม่หายก็คือ คันหลังเราจะทำไงวะ เพราะว่าเราก็ตรงคอสะพานแล้ว คันหลังมันจะเห็นเรามั้ย ตามองกระจกหลัง คันหลังเข้าคิวมา เอี๊อด ตามหลังเราอีกที แบบเห็นหลังรถเขาเด้งเลย ก็ว่าหวุดหวิดแล้ว ก็เลยพยายามหักพวงมาลัยออก เพื่อเปลี่ยนเลน หักได้เล็กน้อย ปุบ ทันใดนั้น

ตั๊บ... ถัดจากคันหลังเราโดนไปแล้ว

เคยเจอแบบขับๆ ตามกะบะอยู่ดีๆ ที่ 120 บนกะบะมีกรงหมาอันเบ้อเริ่มอยู่ ขับจ่อตูดมันอยู่ดีๆ แม่งกรงลอยออกมาจากกระบะเฉยเลย หักหลบแทบไม่ทัน หลังจากนั้นเวลาวิ่งตจว ถ้าจะขับตามหลังกะบะต้องดูให้ดีมันไม่มีของหลังรถ

อีกทีนึง หน้าแมคโคร แจ้งวัฒนะ เวลาประมาณ สามทุ่มกว่าๆ ผมใช้ความเร็ว 80-90 วิ่งเลนขวา จู่ๆก้อมี มอไซค์ซ้อนมาสองคน วิ่งมาเลนกลาง ผมก้อดูๆ มันอยู่ว่ามันจะไปทางไหน สักพักมันเบียดขวาปาดหน้าผม ไฟเลี้ยวก้อไม่เปิด เพื่อที่จะกลับรถข้างหน้าอ่ะ ผมเบรกตัวโก่งสิค้าบแล้วก้อหักหลบไปเข้าเลนกลาง ดีนะไม่ชนมัน ไม่งั้นผิดอีก เบื่อพวกขับรถมักง่ายเนี่ย

ต้องระวังให้ดีคับเดวนี้ เราระวังแล้วแต่คนอื่นไม่ระวังก็โดนเหมือนกัน

ขับปลอดภัยทุกท่านนะครับ

สด ๆ . . เช้ามาทำงานครับ สายเอเชีย ที่ด่านเก่า ตรงข้ามปั้มเจทเดิม

(ปั้มแรกขาออกจากทางแยกต่างระดับบางปะอิน) สิบล้อพ่วง U-Turn แล้วหยุดซะกลางแยก

แหม..! เบรคตัวโก่งครับ เสียววาบ หัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม เกือบไปอีกแล้ว

....คิดนะครับ ว่าจะหยุด หรือจะชนมันขาดสองท่อนดี ? ? # !

เซ็งมารยาทคนขับรถ เดี๋ยวนี้ทั้งรถเล็ก รถใหญ่ มารยาท _ _ ว พอกัน

พี่ ๆ น้อง ๆ ระมัดระวังตัวด้วยนะครับ

ของผม ดิครับดีไม่ตาย เพื่อนๆที่อยู่ลพบุรีคงรู้จักโค้งนี้ดี เป็นโค้งหักศอกที่เลยวัดอะไรซักอย่างไปทางบ้านเบิกทางแคบ (รถตู้ ko ใช้เข้า กทม.อะครับ)รถสวนกันได้ โค้งด้านในเป็นมุมอับ ไม่มีไหล่ทาง ไม่สามารถบองเห็นรถที่สวนมาได้ คืนนั้นสองทุ่มครึ่ง ค่อนข้างมืด ผมรีบด้วยแต่ในใจก็คิดอยู่แล้วว่าต้องผ่านโค้งนี้ ผมไม่ชำนาญทางด้วยเลยไม่แน่ใจว่าโค้งนี้อบู่บริเวณไหน กำลังจะเข้าเมืองลพบุรีคับ ไม่มีป้ายบอกอะไรสักอย่าง มีเพียงไฟนีออนที่อยู่ บนเสาไฟบริเวณโค้ง ผมมาประมาณ 80 ครับ พอมาถึงไม่รู้ว่าเป็นโค้ง เลยไปอีกเลนที่รถสวนมาพอดี ผมเลยหักหลบ แต๋โดนด้านซ้ายครับ เริ่มจาก ประตูหน้าซ้าย หลังซ้าย แล้วก็โดนล้อหลังซ้าย ทำให้รถหมุนครับ แล้วไปหยุดสนิท เหมือนว่า รถเพิ่งออกมาจาก ทางที่จะหลุดโค้งอะครับ(โชคดีมีทางลูรังอยู่) โชคดีที่หักหลบทัน ไม่โดนด้านหน้าสักนิด โชคดีอีกที่รถหมุนทำให้ไม่ไปต่อ เพราะมีร้านอาหารที่มีโต๊ะ-ม้าหินอ่อนอยู่ด้วย
แล้วก็คนด้วย จังหวะที่โดนชนนั้นกระจกหน้า ด้านคนนั่งข้างแตก แล้วบางส่วนกระเด็นเข้ามาในรถเลยครับยังมาโดน แถวๆ หน้าผมเลย แต่ไม่เป็นอะไรสักนิด โชคดีที่ผมไปคนเดียว หลังจากนั้นไม่นานพอผมไปดูที่เกิดเหตุอีก คราวนี้ ป้ายเตือนเต็มเลยครับ guard-rail อีกตั้งหาก ผมถามคนแถวนั้น เค้าบอกเกิดเหตุบ่อยมาก มีตายก็เยอะ เพราะถ้าไม่ชำนาญทางเข้าจะไม่ผ่านกัน ขนาดกลางวันถ้ามาเร็วยังไม่รู้เลยครับว่าจะเป็นโค้งอะ มิน่าชนแปบเดียวยังหา กรรธรรม์ อยู่เลยมูลนิธิมาแล้ว อ้อโชคดีอีกเรื่องที่รถผมไม่หมุนไปโดนเสาไฟฟ้าที่อยู่ใกล้ๆอะ ใกล้มาก......เสี้ยววนาทีจิง จิง คับ

แล้วแบบที่เรียกว่า เดินอยู่กับกิ๊ก แล้วแฟนมาเจอ เนี่ย น่ากลัวกว่าไหมอ่ะ โคตรสยองเลยนะครับ ...

อืมๆ เสียวไส้

ดีแล้วครับไม่เป็นไรขับก็ระวังนะครับ แถวนั้นขับไม่ตํ่ากว่า120 แน่

ปลอดภัยไว้ก่อน

ของผมก็เคยครับบนทางด่วนขั้นที่ 2 พอดีเมื่อวันอาทิตย์กลับจากสวนจตุจักรแล้วเจอ มาสด้า 3 มันกวนทีน มาดุดตูดเรา ก็เลยใส่กันเต็มที่ ปาดไปปาดมา แล้วผมก็ออกซ้ายเพราะว่ามีรถขวางเลนส์กลาง มาสด้า 3 อยู่ขวา พอออกมาซ้ายคลิกดาวเต็มที่ ข้างหน้ามีรถทัวร์ แล้วไอ้รถเลนส์กลางมันเสือกเร่งถ้าเบรคก็คงไม่ทันมองกระจกข้างมันพอดีคันเลยหักออกกลางตัดหน้ารถที่วื่งเลนส์กลางเลย เสียวมากๆๆๆๆๆ ระยะห่างจากท้ายรถทัวร์ไม่ถึงฟุตเลยครับ ผมกลับแฟนตกใจเลยนึกว่าไม่รอดแล้ว เหงื่อแตกเลย (แต่มันมาก) สุดๆๆๆๆๆๆครับ

รู้สึกว่าขับรถเดี๋ยวนี้อันตรายขึ้นเยอะเลยนะคับ
นึกว่าเราจะงานเข้าคนเดียวซะอีก
ระมัดระวังหน่อยนะคับ

เล่ามั่ง ไม่มีเฉียด เต็มๆ เมื่อวันที่1เดือน6ปีที่แล้ว เหมือนนิทานเลยยาวนิดนะครับแต่เรื่องจริงครับ
ผมเคยเจออุบัติเหตุหนักครั้งเดียว(เกินพอ) ปกติขับรถเร็วมากครับไอสายที่ประสบอุบัติเหตุ 200 บ่อยครับเส้นนั้น ยอมรับผิดว่าเพราะความประมาทผมชินกับเส้นทางสายนี้มากครับแต่....ฝนตกหนักขณะขับรถกลับบ้านแฟนซึ่งอยู่ต่างอ. ซักตอนเที่ยงคืน แล้วคิดว่าคงจะไม่เป็นไรสายนี้ผมขับทุกวัน แทบทุกหลุมผมจำได้หมดว่าต้องเบี่ยงซ้ายตรงไหนหลบขวาตรงไหน (มันเป็นถนนบายพาสครับแต่ฉบับบ้านนอกลองหลับตาแล้วนึกตามผม ถนน 6 เลนส์ใหญ่ มีช่องคอนกรีตระบายนำตรงกลางลึกประมานเมตรกว่าเกือบ 2 เมตร ประดับด้วยต้นไม้ใหญ่ตามสไตล์ลูกทุ่ง ส่วนด้านขอบข้างถนนก็จะเป็นสวนยางพารามั่ง นาก็มี ความสูงอย่างตำๆก็ 2-3 เมตรโดยประมาน ครับเพื่อกันไม่ให้นําท่วมเค้าต้องถมดินสูงเพราะแถวนั้นเป็นที่ลุ่ม บายพาสที่บ้านผมจะเป็นแบบ อ. เชื่อมต่อกับอีก อ.โดยไม่ผ่านเข้าตัวเมือง ถ้าประสาคนกรุงเค้าเรียกถนนวงแหวนอะครับ ) จำขึ้นใจเลยครับ ช่วงนั้นผมทำงานอยู่ที่ภูเก็ตแล้วแฟนกลับมาเยี่ยมบ้าน ผมก็อย่างว่านานๆทีกลับบ้านไปเจอเพื่อนๆไปเมากันนิดหน่อย วันที่ 1 เดือน 6 เวลา 11.45 ออกจากผับจากในเมืองจะกลับไปนอนบ้านแฟนซึ่งอยู่ต่างอำเภอซึ่งใช้ถนนเส้นนี้แหละครับ ฝนตกไม่หนักมากเท่าไหร่+รีบ(กลัวเมียด่า)+ประมาท ขับความเร็วซัก 120 ถึงที่เกิดเหตุรถดริฟแบบไม่ได้ตั้งใจจะดริฟ น่าจะลงหลุมนำรถผมเลยหมุนแต่หนักกว่าดริฟอะครับคือตกกะใจด้วยคอนโทรลรถไม่ได้เลย รถสไลด์ออกข้างผมเห็นที่ลุ่มอะครับถนนซึ่งลึกครับเรียกว่าเหวน้อยๆก็ยังได้ครับสูงจิงๆคิดว่าไม่น่ารอด ดังนั้นสมองของผมจึงได้สั่งการให้มือทั้งสองหักพวงมาลัยไปทางขวาเพื่อหลบการตกถนน เสี้ยววินาทีนั้นเมื่อหน้ารถหันเข้าคูคอนกรีตตรงกลางคั่นถนน เสี้ยววิถัดมาเส้นสมองอันแสนไวของการกลัวตายได้พิจารณาแล้วว่า หัวรถต้องทิ่มชนคอนกรีตกะต้นไม้แน่นอนตายแน่นอนประสาทสั่งการจึงได้หักหลบซ้ายอีกครั้งเพื่อหนีความตายทีนี้มันควบคุมรถไม่ได้ครับเพราะลื่น ดังนั้นจึงคิดในใจตอนแรกคิดว่าจะดริฟซ้าย-ขวา เลี้ยงความเร็วไว้จนคอนโทรลได้แต่พอหักกลับไปก็รู้ตัวว่ารถ ไม่สามารถควบคุมได้อีกแล้วเอาไม่อยุ่ครับรถหมุนไถลเป็นวงกลม 3 รอบแล้วทำไรไม่ได้ (ตอนนั้นในใจนึกถึงพ่อกับแม่แล้วและภรรยาคิดว่าตายแน่ๆแล้วก็นึกในใจก๋งช่วยลูกด้วย)สูงจริงๆครับไว้ให้คุณเห็นเองแล้วจะรู้ว่าขนาดไหนหลังจากหมุน3รอบแล้วพุ่งถอยหลังครับยาวไปซัก50เมตร(อันนี้มาดูรอยตอนเช้า)ตอนนั้นเครื่องน๊อคดับไปแล้วประสาทในส่วนการเอาชีวิตรอดที่พ่อผมสอนมามือล๊อคพวงมาลัยแน่นเลยครับ(ไม่ได้คาด belt นะครับ บ้านนอกเค้าไม่จับเลยไม่คาดกัน )เลยปล่อยไหลเลยเลยขอบถนน จำได้ติดหูเลยครับ 3 ครั้งที่รถกระแทก ตึงๆๆแรก(ตายแน่ตุ)..ตัวลอยเสียงดังรอบทิศทาง.... ตึงๆๆๆๆที่สองหนักมากกับการกระแทกครั้งนี้ผมคิดว่าผมล๊อคพวงมาลัยแน่นเท่าที่แรงผมมีหัวไปชนกันหลังคา(คิดในใจขออย่าควํานะ แม่ตอนนั้นคิดถึงแม่ รู้เลยว่าใกล้ความตายเป็นเช่นไร)...........ตึงๆๆๆที่สามอันนี้รถสนิทแล้วความเงียบตามมานั่งแข็งอยู่ในรถซัก10วินาที ตกใจครับไอช่วงนั้นแหละครับรู้สึกนําอะไรเข้าตา อ้าวไอ shiftหาย หัวแตก คิดว่าตอนกระแทกกับพื้นครั้งที่สอง คิดในใจงานเข้าละกุอยุ่ในป่าอีกฝนก็ตก เปิดประตูออกมาด้วยความมึนงง กดเบอร์หาเมียเฮ้ยภรรยา หาเพื่อนเพื่อนมันยังเที่ยวต่อ บอกให้มันเฝ้ารถให้หน่อยส่วนแฟนผมพาผมไป รพ.หลังจากผมโทรหาแฟนซัก 30 นาทีกว่าเค้าจะหาเจอเพราะรถอยู่ลึกมากมองด้วยตาเปล่าไม่เห็นต้องใช้ไฟขนาดเปิดไฟทั้งรถแล้วถ้าขับรถยังไงก็ไม่เห็นผมจึงต้องปีนขึ้นมาจากข้างทางมือนึงเอาเสื้ออีกตัวกดเลือด อีกมือคุยโทรศัพท์นั่งข้างถนน มืดๆ คนเดียว ฝนตก มีแต่ป่านึกแล้วเศร้าหลังจากไป รพ. แล้วเย็บแผลเรียบร้อยเก็บของมีค่าในรถหมดแล้วแต่ยังห่วงเครื่องเสียงอยู่ตลกแต่จริงๆครับ ไม่กล้าบอกแฟนให้เค้ามายกไปเลยกลัวโดนถอดเครื่องเสียง แต่ไม่เอาครับแค่นี้ผมก็จะตายแล้วโดนด่าเป็นชุดถ้าบอกเรื่องห่วงเครื่องเสียงอีกสงสัยคอขาด กลับถึงบ้านฟกชําดำเขียวทั้งตัวเลยครับ เจ็บ+เข็ดเมื่อย ไม่รู้กระแทกกับอะไรบ้างแต่ที่แน่ๆกระจกกับหัวผมอะคู่กรณีกัน อย่างอื่นไม่รู้ เครียดครับ งานใหญ่เข้า เอา!!!ช่างมันคืนนี้โดนหลายแล้วพรุ่งนี้ไปกู้ซากขึ้นมาคิดว่าคงไม่มากเพราะเท่าที่ดูกระจกแตก คอนโซลกลางแตก หลับ ZZZzzz
วันนรกแตกมาถึงแล้วโอ้วแม่เจ้ารถตุรถยก 4 ล้อยกไม่ได้ ต้อง 6 ล้อใหญ่ โทรบอกพ่อให้เรียกให้ เซอร์ไพรซ์ประจำวันที่บ้านเลย กลับบ้านมาก็ไม่เข้าบ้านแถมไปเมามาหัวแหกรถพัง ประกันก็ม่ายมีพอตรวจสภาพตอนเช้า 555 เครื่องเสียงตุยังอยุ่ครบไม่เป็นไร เลยลองสตาร์ทรถดู เฮ้ยเวรแท้ไม่ติดหรือว่าเครื่องน๊อคตอนรถถอยหลัง นี่มันไม่ใช่งานวัดแล้ว นี่มันงานกาชาดชัดๆ แม็ค 3 วงแตกหมดแลยยกออกมาได้แต่ก้านเหลือแต่ขอบ บางววงหัก ยางไม่ต้องพูดถึงเลย กันชนหน้า เก็บไว้แล้วตั้งแต่เมื่อคืนกันชนหลังก็เก็บแล้วเช่นกัน ด้วยความสูงของขอบถนนกันพื้นดินอันแสนนิ่ม(ดีกว่าคอนกรีตกับต้นไม้ตั้งเยอะ)และดินโคลน+รถเตี้ย กว่าจะยกขึ้นมาได้ก็จะเที่ยงแล้วละครับ เอาไงดีทีนี้ประกันไม่มี ทางขวาแม่ด่า ทางซ้ายเมียด่า(เข้าข้างแม่ตุเดวจะโดนพอกลับไปภูเก็ต) หลังจากลากรถด้วยความทุลักทุเลมาถึงบ้าน ตัวใครตัวมันละครับเดวงานเข้ายาวเลยลาพ่อกับแม่กลับภูเก็ตไปทำงานต่อ ร้านซ่อมรถยนต์ข้างบ้านมาดูให้ปรากฎว่า แรคทั้งชุด ชุดบังคับเลี้ยวทั้งหหมด โช๊ค 4 ต้น ปีกนกหัก ล้อไม่ต้องพูดถึงแงแงแง CE28 ปวดร้าวใจแทบสลายแต่โชคยังดีเครื่องไม่เป็นไรเค้าทำให้ติดได้ ไม่รุ้ทำไงเก่งจัง แต่ผมไปละค๊าปพ่อกับแม่ ฝากรถด้วยนะแล้วรีบขึ้นรถแฟนกลับบ้าน พูดด้วยก็โหหยิ่งมะพูดด้วยตุเจ็บจะตายแล้วเนี่ยมะสงสารตุมั่งหรอวะ (คิดในใจ) แล้วก็บ๊ายบายตรัง โก ทู พูเก็ต บาย บัส จบแล้วครับ
มานั่งคิดดูดีๆๆ ประมาท คำเดียวเท่านั้นเรื่องนี้ส่วนตอนนี้เจอฝนขับ60ค๊าป ธรรมดา100 ฝังจิตจริงๆนะครับ

อ่านดูตลกปนฮานะครับผมเองนั่งพิมพ์ยังขำเลย แต่เรื่องจริงๆนะครับถ้าคว๊านี่ตายแน่ๆถือว่าโชคดีมากเฉียดตายครับ ไม่เกิดกับใครคนนั้นจะไม่มีวันได้รู้ถึงความรู้สึกแบบนั้นได้ โชคดีของผมครับ อยากเล่าถ่ายทอดให้เพื่อนๆฟัง ว่าอย่าประมาทความเป็นกับความตายอยู่ติดกันแค่เส้นยาแดง แค่อยากเตือนเพื่อนๆอย่าซิ่งกันมากนะครับคิดถึงคนที่อยู่ข้างหลังเรา ที่สำคัญอย่าประมาท

ค่าซ่อมหนักเอาเรื่องเลยละครับชุดแรคทั้งชุด คันส่ง ปีกนก โชคดีได้สตรัทมือ2มาถูกๆ แม็คใหม่อีกยางอีก เอิกกๆๆ จุกๆจิกๆอีกเยอะแยะกว่าจะเหมือนเดิม

ฝนเหรอเดี๋ยวนี้แกมะมีได้กินชั้นหรอก เพราะชั้นขับ 60