tokmun002 พิมพ์ว่า: |
รู้แล้วต้องทำด้วยนะครับ. ไม่งั้นก็ไม่เกิดผล??? |
Oil_liO พิมพ์ว่า: |
เข้ามาอ่านอะไรดีๆก่อนนอน ^^ |
thanatphong พิมพ์ว่า: |
"บางคน"
มีคำพูด...ไว้"ประชดคน" มีเล่ห์กล...ไว้"เสแสร้ง" มีความคิด...ไว้"ดัดแปลง" มีการแสดง...ไว้"หลอกใครๆ" มีหน้า...ไว้"ให้เสนอ" มีคำว่าเออ...ไว้แทนคำว่า"ใช่" มีคำสัญญา...ไว้หลอกให้"ตายใจ" มีความจัญไร...ไว้เป็นนิสัย"ติดตัว" |
thanatphong พิมพ์ว่า: |
ยิ่งปิดยิ่งดี คือ ปาก ยิ่งใช้ยิ่งดี คือ สมอง ยิ่งกรองยิ่งดี คือ หู ยิ่งสูงยิ่งดี คือ ใจ ต่ำมากแค่ไหนก็ยิ่งดี คือ หัวเรา "ยกใจให้มันสูง ลดหัวให้มันต่ำ" สิ่งที่ต้อง เคารพ คือ พ่อแม่ สิ่งที่ต้อง คิดแก้ คือ นิสัย สิ่งที่ต้อง ลืมเสีย คือ ความใน สิ่งที่ต้อง ทำได้ คือ ความดี สิ่งที่ต้อง มีไว้ คือ สติ สิ่งที่ต้อง ทิ้งไป คือ ปัญหา สิ่งที่ต้อง พกติดตัว คือ ปัญญา สิ่งที่ต้อง แก้ปัญหา คือ ตัวเอง |
thanatphong พิมพ์ว่า: |
"ถังน้ำสองใบ" ( ทนอ่านหน่อย เที่ยวนี้ ขอเป็นบทความยาวๆ )
...ชายจีนคนหนึ่งแบกถังน้ำสองใบไว้บนบ่าเพื่อไปตักน้ำที่ริมลำธาร ถังน้ำใบหนึ่งมีรอยแตก ในขณะที่อีกใบหนึ่งไร้รอยตำหนิ และสามารถบรรจุน้ำกลับมาได้เต็มถัง .....แต่ด้วยระยะทางอันยาวไกล จากลำธารกลับสู่บ้าน จึงทำให้น้ำที่อยู่ในถังใบที่มีรอยแตกเหลืออยู่เพียงครึ่งเดียว เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ดำเนินมาเป็นเวลา 2 ปีเต็ม ที่คนตักน้ำสามารถตักน้ำกลับมาบ้านได้หนึ่งถังครึ่ง ซึ่งแน่นอนว่าถังน้ำใบที่ไม่มีตำหนิจะรู้สึกภาคภูมิใจ ในผลงานเป็นอย่างยิ่ง ในขณะเดียวกันถังน้ำที่มีรอยแตกก็รู้สึก อับอายต่อความบกพร่องของตัวเอง มันรู้สึกโศกเศร้ากับการที่มันสามารถทำหน้าที่ได้เพียงครึ่งเดียวของจุดประสงค์ ที่มันถูกสร้างขึ้นมา หลังจากเวลา 2 ปี ที่ถังน้ำที่มีรอยแตกมองว่าเป็นความล้มเหลวอันขมขื่น วันหนึ่งที่ข้างลำธาร มันได้พูดกับคนตักน้ำว่า “ข้ารู้สึกอับอายตัวเองเป็นเพราะรอยแตกที่ด้านข้างของตัวข้า ทำให้น้ำที่อยู่ข้างในไหลออกมาตลอดเส้นทางที่กลับไปยังบ้านของท่าน” คนตักน้ำตอบว่า “เจ้าเคยสังเกตหรือไม่ว่ามีดอกไม้เบ่งบานอยู่ตลอดเส้นทางในด้านของเจ้า แต่กลับไม่มีดอกไม้อยู่เลยในอีกด้านหนึ่ง เพราะข้ารู้ว่าเจ้ามีรอยแตกอยู่ ข้าจึงได้หว่านเมล็ดพันธุ์ดอกไม้ลงข้างทางเดินด้านของเจ้า และทุกวันที่เราเดินกลับ ... เจ้าก็เป็นผู้รดน้ำให้กับเมล็ดพันธุ์เหล่านั้น เป็นเวลา 2 ปี ที่ข้าสามารถที่จะเก็บดอกไม้สวย ๆ เหล่านั้นกลับมาแต่งโต๊ะกินข้าว ถ้าหากปราศจากเจ้าที่เป็นเจ้าแบบนี้แล้ว ... เราก็คงไม่อาจได้รับความสวยงามแบบนี้ได้” คนเราแต่ละคนย่อมมีข้อบกพร่องที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง แต่รอยตำหนิและข้อบกพร่องที่เราแต่ละคนมีนั้น อาจช่วยทำให้การอยู่ร่วมกันของเราน่าสนใจ และกลายเป็นบำเหน็จรางวัลของชีวิตได้ สิ่งที่ต้องทำก็เพียงแค่ยอมรับคนแต่ละคนในแบบที่เขาเป็น และมองหาสิ่งที่ดีที่สุดในตัวของพวกเขาเหล่านั้นเท่านั้นเอง มองโลกหลายๆ ด้าน เพราะคนเราไม่ได้มีแต่ข้อเสียเท่านั้น ![]() ![]() ![]() |
thanatphong พิมพ์ว่า: |
อย่า " อยากได้...อยากมี "...อย่างคนอื่นเขา จน " เกินกำลัง " ตัวเรา จะ...ไขว่คว้า อย่า...ปล่อยให้..." กิ เ ล ส "...มันบังตา จนลดทอน " คุ ณ ค่ า ข อ ง จิ ต ใ จ "...!!! จงค้นหาสาเหตุ...ของความทุกข์ในตน ของตนเอง หาอะไร ก็ไม่เท่า หาตัว.. ตน เห็นอะไร ก็ไม่เท่า เห็นใจ.. ตน แก้อะไร ก็ไม่เท่า การปรับแก้ที่.. "ตน" ท่านปัญญานันทภิกขุ สุข หรือ ทุกข์ เรารู้...อ ยู่ ที่ จิ ต... ถูก หรือ ผิด เรารู้...อ ยู่ ที่ ผ ล... ดี หรือ ชั่ว เรารู้...อ ยู่ ที่ ต น... มี หรือ จน เรารู้...อ ยู่ ที่ ใ จ... |
plevampire พิมพ์ว่า: | ||
![]() ![]() ![]() |
ไปที่: |