eskung พิมพ์ว่า: |
สบายใจผู้ให้ แต่บางทีก็หนักใจผู้รับนะคร้าบ
พี่ชายผมเองผมให้เค้าทำรถ มากน้อย 200-300 ผมก็ให้ไปเลยคร้าบ เพราะเผื่อวันนึงที่เค้าอาจต้องการความช่วยเหลือ แล้วผมเกิดติดธุระสำคัญขึและไปไม่ได้จริงๆ ทีนี้ในสายตาเค้าผมเสียหายมากกว่า 200-300 เป็นร้อยเท่าพันเท่าเลย แต่ในขณะที่อะไรที่ผมช่วยได้ผมก็ยังช่วยเต็มที่เหมือนเดิมนะคร้าบ แค่อยากให้มองเผื่อไว้ สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่ดีและน่าชื่นชมมากๆคร้าบ เพียงแต่ผมให้ลองต่างมุมดู ไม่มีเจตนาอื่นใดนะคร้าบ แค่ให้ลองมองต่างมุมดู แต่ก็อย่างพระท่านว่า บางทีเราก็ต้องยอมเป็นผู้รับบ้าง เพื่อให้ผู้อื่นได้มีโอกาสได้มีโอกาสแสดงความเป็นผู้รับคร้าบบบบบบ |
Pantamitr พิมพ์ว่า: | ||
ในมุมของผมนะ อย่าหนักใจเลยครับ เพราะถ้าผู้ให้ เขาต้องการให้ด้วยน้ำใจจริงๆ เขาจะเสียใจนะครับ เอาเป็นว่า เรามีโอกาศช่วยเหลือเมื่อไหร่ ก็ช่วยเลย ถ้าตอนนั้น เราช่วยไม่ได้จริงๆ เขาคงไม่ว่าอะไรหรอกครับ และเอาสิ่งเหล่านี้ มาทำให้มันต่อเนื่องไป มีน้ำใจให้กับผู้อื่นต่อๆไป น้ำใจจะได้หมุนเวียนไป ไม่หมด |
eskung พิมพ์ว่า: |
สบายใจผู้ให้ แต่บางทีก็หนักใจผู้รับนะคร้าบ
พี่ชายผมเองผมให้เค้าทำรถ มากน้อย 200-300 ผมก็ให้ไปเลยคร้าบ เพราะเผื่อวันนึงที่เค้าอาจต้องการความช่วยเหลือ แล้วผมเกิดติดธุระสำคัญขึและไปไม่ได้จริงๆ ทีนี้ในสายตาเค้าผมเสียหายมากกว่า 200-300 เป็นร้อยเท่าพันเท่าเลย แต่ในขณะที่อะไรที่ผมช่วยได้ผมก็ยังช่วยเต็มที่เหมือนเดิมนะคร้าบ แค่อยากให้มองเผื่อไว้ สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่ดีและน่าชื่นชมมากๆคร้าบ เพียงแต่ผมให้ลองต่างมุมดู ไม่มีเจตนาอื่นใดนะคร้าบ แค่ให้ลองมองต่างมุมดู แต่ก็อย่างพระท่านว่า บางทีเราก็ต้องยอมเป็นผู้รับบ้าง เพื่อให้ผู้อื่นได้มีโอกาสได้มีโอกาสแสดงความเป็นผู้รับคร้าบบบบบบ |
athongchum พิมพ์ว่า: | ||
ร่ายมาอย่างหล่อ ตกม้าตายตอนท้ายน่ะลุง ต้องบอกว่า บางทีเราก็ต้องยอมเป็นผู้รับบ้าง เพื่อให้ผู้อื่นได้มีโอกาสได้มีโอกาสแสดงความเป็น " ผู้ให้ " คร้าบบบบบบ |
battery3k พิมพ์ว่า: |
ครับ เริ่มที่ตัวเราก่อนครับ สุดท้ายจะไปถึงสังคมซักวัน |
ไปที่: |