คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมกับแฟนไม่ได้อยู่ไกล้กัน ทำงานคนละจังหวัดครับ ระยะทางก็ 600 กิโล ก่อนเธอจะเลือกไปทำงานที่ต่างจังหวัด เธอบอกว่าจะ

เืลือกทำตามความฝันของตัวเอง แต่ไม่ต้องห่วง ถึงเราห่างกันเราก็ไม่ได้เลิกกันซะหน่อย โอเค ผมก็ยอมให้เธอไปทำงานเพราะเราก็ต้องทำตามฝัน

ของตัวเอง (ก่อนหน้าเธอไปทำงานที่ต่างจังหวัดเราเจอกันทุกวันครับ ครอบครัวเธอก็รู้จักผมดี เพราะผมไปมาหาสู่ครอบครัวเธอตลอด จนครอบครัว

เธอไว้ใจผมทุกอย่าง) แต่ที่เธอไปทำงานก็เพราะเธฮอยากไป แล้วเพื่อนเธอก็ขยั้นขยอให้ไปจะได้ไปทำงานที่เดียวกัน (เพื่อนแฟนผมมีแฟนครับ แต่

กำลังจะไปทำงานที่ต่างประเทศ ก็เลยสงสัยอยากให้เพื่อยไปอยู่ด้วยมั่ง ผมก็โอเค เข้าใจ ) ระยะแรกๆเธอก็เอาใจใส่ผมดี โทรหาตลอด อ้อนน่ารัก

เชียวครับ แต่คืนนึงหลังจากเธอไปเที่ยวพอกลับมาเธอก็เปลี่ยนไป ไม่ค่อยอยากคุยกับผม พูอ่ะไรก็โมโหใส่ ผมก็เข้าใจเธออาจจะเหนื่อยจากงาน

เพราะตอนอยู่ด้วยกันเธอก็เคยเป็น แต่ทุกครับที่เธอ ON Facebook แทบจะไม่เคยทักผมเลย พอผมทักก็คุยๆแล้วก็เงียบไป แต่กับเพื่อนกับคนอื่น

เธอคุยด้วยจังเลย เหมือนผมไม่ใช่แฟนเธอ การคุยโทรศํพท์ก็เปลี่ยนไป พูดเพราะไม่เป็นกันเองห่างเหินมากๆ ล่าสุดเอารูปถ่ายก่ะผู้ชายคนอื่นขึ้น

แล้วบอกว่าแฟนไหม่ ผมก็เม้นไป ก็บอกว่าล้อเล่น ไม่ใช่ อ่าวอย่างนี้เห็นผมเป็นอะไรครับของเล่นหรอ ผมก็มีหัวใจ ผมก็คิดถึง อยากให้เอาใจใส่กัน

บ้าง เป็นห่วงก็เป็นห่วง เลิกงานก็ดึก ทางกลับก็ไกล พอผมพูดมากๆ ก็หาว่าจู้จี้ ผมเลยไม่รู้จะทำยังไงต่อไป  และอีกอย่างตอนนี้งานที่เธอทำได้

เงินเดือนเยอะกว่าผม แล้วผมก็กำลังจะตกงาน เธอก็เอาผมไปเปรียบเทียบกับแฟนเพื่อนเค้า นี่แหละครั้บที่ทำให้ผม เจ็บที่สุด ใช่ครับผมเงิน

เดือนน้อย แต่ก็ใช่ว่าผมจะไม่อยากพัฒนาตัวเอง เพื่อที่จะทำให้เรามีความสะบายมากขึ้น ผมก็พยายามอยู่ 

ผมอยากรู้จริงๆครับ ถ้าวันนึงไม่มีผม เธอจะคิดถึงผมไหม 

ปล.ขอบคุณทุกกำลังใจครับ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ ผมก็แค่อยากระบายบ้างน่ะครับ มันอึดอัด 

ผมกับเธอคงเลิกกันยากครับ เพราะตัวผมเองไม่เท่าไหร่ ครอบครัวเธอสิ มีอะไรคิดถึงผมตลอดเลย ผมไม่รู้ถ้าจบกันไปจะตอบเค้ายังไง


 

ผมก็เคยเจอเคสแบบคุณ เข้าใจความรู้สึก ผมว่าตั้งใจทำงานเก็บตังสร้างตัวดีกว่าครับ

คนดีๆ สวยๆ ยังมีอีกเยอะ 

แบบนี้ตอบยาก  จะรักจะเลิกก็แล้วแต่อนาตค   เป็นกำลังใจให้ครับ

 ไม่ต้องห่วงเด่วกำลังใจจากชาว es มาตรึม

สู้ๆครับอย่ายอมแพ้ ทำในส่วนของตัวเองให้ดีที่สุดครับ อย่าให้เรื่องบางเรื่่องมารบกวนจิตใจ จนทำให้บางอย่างบกพร่องครับ

ความรักบังคับกันไม่ได้....ถ้าเค้าเลือกที่จะไปจากเรา ก็ปล่อยไปเถอะ เอาใจช่วยนะคะ 

ผมอยู่ กทม แฟนผม อยู่ ขอนแก่น   เดือนหนึ่งเจอกันครั้ง ครบกันมา จะ สองปี แล้ว แล้วผมก็ กำลังจะย้ายไปอยู่ที่ขอนแก่น  เรื่องแบบนี้ ความไกลห่าง มันเกิดขึ้นกันได้ แต่สุดท้าย พยายามทำให้ดีที่สุดครับ เท่าที่มนุษย์ อย่างเราๆ จะพึ่งทำได้ อนาคตไม่มีใครรู้ แล้วของแบบนี้ เราไปฝืนหลอกตัวเองไม่ด้ครับ ถึงเวลามา ความจริงก็คือความจริง ถ้าเราได้พยายามทำเต็มที่แล้ว แต่ว่าไม่อาจจะเติมเต็มในสิ่งที่ เค้าต้องการได้ ก็อย่าไปเสียใจ ชีวิตก็ยังเดินหน้ากันต่อไป สู้ๆครับ            

เอาใจช่วยครับผม สู้ๆคับ

ครับผมเข้าใจความรู้สึกพี่นะ เผื่อใจไว้บ้างก็ดีคับถึงมันจายากก็...นะ   เอาใจช่วยอีกแรงคับ สู้ๆ ตั้งใจทำงานสร้างตัวได้  ไวๆ นะคับพี่



เปนกำลังใจให้

สู้ สู้ นะครับ  เป็นกำลังใจไห้ครับ

สู้ต่อไปครับ อาจมีอะไรดีขึ้นก็ได้ครับ   

เป็นกำลังใจให้คับ

สู้คับผม

อาจเป็นเพราะรักที่สุดใจ หากแต่เป็นรักไม่สมใจ

อาจเป็นเพราะเทให้หมดใจ หากแต่ไม่รู้ ไม่สาใจ


ให้เวลาเป็นตัวช่วยครับ ว่าจะดีขึ้นหรือจะแย่ลง 

เอาใจช่วยครับ 

สู้ๆนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ

สู้ๆครับผมเชื่อว่าหลายคนก็เคยผ่านเหตุการนี้มาครับ

ทำให้ดีที่สุดครับ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดครับ อย่างน้อยเราก็ได้ทำมันสุดความสามารถแล้วครับ.

สู้ๆ ครับเวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ...

เป็นกำลังใจให้นะครับ 

ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ ผมทำเต็มที่ให้มันดีที่สุด เพราะผมคงไม่เสียใจ ว่าผมได้ทำเต็มที่แล้ว ขอบคุณครับ

สู้ๆนะครับเจ้าของกระทู้ 

สู้ๆ นะครับ 

เข้าใจความรู้สึกเลย

เรื่องความรักมัน อ่อนโยน 
ให้เป็นเรื่องของสองคนตัดสินใจกันน่ะครับ
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ครับ

ครับ เพื่อน ๆหลายคนผ่านมาได้ และคุณก็เป็นอีกคนนึงที่กำลังจะผ่านจุดนี้ครับ
สู้ๆ พยามทำในส่วนของตนเองให้ดีก็พอครับ อย่างอื่นเหนือการควบคุมก็ต้องปล่อยไปตามยถา