วันนี้แล้วถ้าไม่มีอะไรผิดคาด จะได้รับเสด็จเป็นครั้งที่2
เตรียมเสื้อผ้า ธง และพระบรมฉายาลักษณ์พระองค์ท่านแล้ว
รอบนี้เอาไอ้ตัวเล็กไปด้วย

สมัยผมยังเล็กๆ ประมาณประถม มีโอกาสได้ไป กทม.ครั้งแรกในชีวิต

สิ่งที่อยู่ในความทรงจำในการไป กทม. ครั้งนั้น ไม่ใช่ สวนสยาม ไม่ใช่ห้างใหญ่โต ไม่ใช่ถนนลอยฟ้า 

แต่เป็นการได้รับเสด็จทุกพระองค์ ที่วัดพระแก้ว

ย้ำครับ...ทุกพระองค์ 

วินาทีที่ ในหลวง และราชินี ก้มลง ยิ้มให้คนไทยที่รอรับเสด็จ ผมจำไม่เคยลืม

ความทรงจำอาจจะเลือนลางไปบ้าง แต่สิ่งที่ฝังลึกอยู่่ในใจ ไ่ม่เคยลืม คือทั้ง 2 พระองค์ ทรงสง่างามมาก

มันเป็นเพียงแค่ความทรงจำที่ มองจากสายตาเด็กประถม บ้านนอกเข้ากรุง

จน ณ วันนี้ ในหลวง และราชินี สอนคนไทย โดยที่ไม่ได้พูด ไม่ได้ชี้นำ แต่ทำให้ดู

คนทำดี ย่อมเป็นที่รัก ไม่ต้องบังคับ ไม่ต้องเกณฑ์ใคร และไม่ต้องจ่ายเงิน 

คนไทยทุกคนที่ได้มีโอกาสเข้าเฝ้ารับเสด็จ แม้จะต้องมานั่งกับพื้น เจออากาศร้อน อาจต้องรอนานเป็นชั่วโมง ใครที่เคยรับเสด็จจะรู้ดีว่าไม่มีใครบ่นเลย 

ทุกคนยินดี และปลาบปลื้มใจ น้ำตาไหล ที่ได้อยุ่ที่นั่น เวลานั้น และกล่าวคำว่า "ทรงพระเจริญ"

เพราะนั่น คือเป็นบุญตา เป็นบุญใจ ที่ครั้งหนึ่งในชีวิต เคยได้ใกล้ชิด "ในหลวงของเรา"

"ขอพระองค์...ทรงพระเจริญ"