ผมว่าเอาไปศัลยกรรมเป็นโดมได้สบายเลยนะครับเนี่ย
-เปลี่ยนรองเท้าให้รถที 6-7หมื่น ตัวเองใส่รองเท้าแตะคู่ 49
-ซื้อเบาะใส่รถ 4-6 หมื่น ตอนอยู่ที่บ้านนั่งเก้าอี้พลาสติก
-เบิกเข็มขัด TAKATA หลายตังค์มาใส่รถ แต่ของตัวเองซื้อจตุจักรใส่มาหลายปี ขาดแล้วขาดอีก
-เดินห้างกับแฟน แฟนบอกให้ซื้อเสื้อโปโล ตัวละ 1000 บอกไร้สาระ พอไปเดินเชียงกงเจอขยะมือสอง แม่งซื้อมาได้ตั้งหลายหมื่น ซื้อมาแล้วกลับมานั่งภูมิใจอีกต่างหาก
-รถเสียทีต้องเข้าอู่ที่ดีที่สุด ทีตัวเองป่วย บอกธรรมชาติบำบัดเดี๋ยวก็หาย อย่างเก่งก็ปั่นจักรยานไปร้านยาปากซอย
-กินข้าวกับเพื่อนแทบจะเกี่ยงกันจ่าย แต่ตอนจ่ายค่าทำรถนี่เหมือนต้องมนต์สะกด
เพิ่มให้อีกนิด
เพิ่มเติม
ล้างรถ ต้องใช้น้ำยาชั้นดี 5 ถึง 7 ขั้นตอน
เช็ดรถด้วยผ้าชามัวร์ผืนหลายร้อย
อาบน้ำ สบู่แพ็คสุดคุ้ม ขั้นตอนเดียวจบ ครึม โลชั่น เสียเวลา
เช็ดตัวด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวมาเป็นปี
รถออกจะสวย ดูดี แต่เปิดประตูมา คนขับแมร่งโทรม เซ่อเอี๊ยๆ
ซื้อของบางอย่างต่อจนแม่ค้าอยากจะให้ฟรี ของแต่งรถนี่ไม่พูดสักแอะ ควักตังค์อย่างเดียว ฮ่าๆ
ข้างต้นเป็นเพียงอุทาหรณ์ที่เกิดกับชีวิตบางคนนะครับ แต่งรถแล้วมีความสุขและไม่เดือดร้อนคนอื่นก็ทำไป แต่อย่าลืมใส่ใจตังเอง ใส่ใจคนรัก ครอบครัวญาติสนิทมิตรสหาย
ส่วนผมแทนที่จะชอบแต่งตัวเหมือน โดม ปกรลัม แต่ดันไปอยู่แต่เชียงกงจนต้องกลายเป็น ดำ ปกรล้ม ซะงั้น