มีชายคนหนึ่งแบกถังสองใบเพื่อไปตักน้ำที่ริมธาร ถังใบหนึ่งมีรอยแตกส่วนอีกใบไร้ตำหนิ
แต่ด้วยระยะทางที่ยาวไกลจึงทำให้น้ำในถังที่มีรอยแตกเหลือแค่ครึ่งเดียว ส่วนถังที่ไร้ตำหนิ
สามารถนำน้ำกลับมาได้เต็มถัง
   เหตุการณ์ทั้งหมดเวลาประมาณหนึ่งปี คนตักน้ำสามารถตักน้ำกลับมาบ้านได้แค่หนึ่งถังครึ่ง
ซึ่งแน่นอนว่าถังที่ไร้ตำหนิจะรู้สึกภาคภูมิใจที่สามารถนำน้ำกลับมาได้เต็มถังตลอด ส่วนถังที่มี
รอยแตกก็รู้สึกอับอายในความบกพร่องต่อหน้าที่ที่ไม่สามารถนำน้ำกลับมาได้เต็มถังตลอดหนึ่งปี
มันรู้สึกโศกเศร้ากับการที่มันสามารถนำน้ำกลับมาได้เพียงครึ่งเดียวของจุดประสงค์ที่มันถูกสร้างขึ้นมา
   มันจึงได้พูดกับคนตักน้ำว่า"ข้ารู้สึกเสียใจและอับอายมากเพราะรอยแตกด้านข้างของข้าที่ทำให้น้ำอยู่ข้างใน
ไหลออกมาตลอดทางที่กลับไปยังบ้านท่าน"
คนตักน้ำจึงตอบว่า"เจ้าเคยสังเกตมั้ยว่ามีดอกไม้เบ่งบานตลอดเส้นทางในด้านของเจ้าแต่กลับไม่มีดอกไม้
อยู่เลยในอีกด้านหนึ่งเพราะข้ารู้ว่าเจ้ามีรอยแตก ข้าจึงได้หว่านเมล็ดพันธุ์ดอกไม้ลงข้างทางเดินด้านของเจ้า
และทุกวันที่เราเดินกลับเจ้าก็เป็นผู้รดน้ำให้กับเมล็ดพันธุ์เหล่านั้น เป็นเวลาหนึ่งปีที่ข้าสามารถเก็บดอกไม้
สวยๆเหล่านั้นกลับมาแต่งโต๊ะกินข้าวได้ ถ้าหากปราศจากเจ้าที่เป็นเจ้าแบบนี้แล้ว เราก็คงไม่อาจ
ได้รับความสวยงามแบบนี้ได้"

   "คนเราแต่ละคนย่อมมีข้อบกพร่องได้ทุกคนและข้อบกพร่องของแต่ละคนนั้นอาจช่วยทำให้การอยู่ร่วมกันน่าสนใจ
สิ่งที่ต้องทำก็เพียงแค่ยอมรับคนแต่ละคนในแบบที่เขาเป็นและมองหาสิ่งที่ดีที่สุดในตัวของพวกเขาเหล่านั้น
เท่านั้นเอง..."

   และเราต้องก็รับผิดชอบงานของเราให้ดี ถ้าเราทำหน้าที่ได้ดีแล้วใครจะมาว่าเราได้...

ว้าววววววววว

นี่คือสิ่งที่ผู้นำพึงมี นั่นคือการเลือกใช้คนให้เหมาะกับสิ่งที่เค้าถนัดหรือเป้นอยู่นั่นเอง

เปนข้อคิดที่ดีคับ

..

ซึ้ง...

ข้อคิืดดีๆ

เป็นข้อคิดที่ดีมากครับ สำหรับสายๆของวันเริ่มงาน

สุดยอดครับ

เพียงแค่เรามองเห็นและรับรู้มันทุกสิ่งย่อมมีข้อดี