ถ้าไม่ใช่ปรัชญามหาคำคม (บางครั้งคนเราก็...)

เอ่อ คือ ในวงเล็บคนลงมติกันแล้วครับว่า เป็นอะไรที่ที่ซากเกลือมาก แต่ก็จริง....


แต่ถ้าไม่มี 5 พยางค์คลาสสิกดังกล่าว การโพสข้อความให้คนสนใจใน FB นั้น มันต้องแฝงดราม่านิดนิด ครับ มันจะสะดุดตา มันจะมีเนื้อติดมัน มันจะกระสันให้คนอยากติดตาม แน่นอนว่าเรียกเรทติ้งจากเพื่อนๆ และสิ่งมีชีวิตที่เดินผ่านมาได้อย่างโข

ประมาณว่า "เฮ้ย เกิดอะไรขึ้นเหรอ ทำไมพิมพ์แบบนั้นล่ะ เกิดอะไรขึ้น ฯลฯ"

แม้ว่าบางทีจริงๆ ของประโยคนั้นแทบไม่หอกเหวทะเลอะไรเลย.....



เช่น



ความโพส "มันจบแล้วสินะ"
ความจริง : เพิ่งดูอนิเมะจบซีรี่ย์ เสียดายที่จบเร็ว


ความโพส "ความจริงทำไมโหดร้ายอย่างนี้"
ความจริง : วันเกรดออก ซ่อมไปซะ 7 วิชา


ความโพส "ที่ผ่านมา..มันไม่มีค่าเลยใช่ไหม"
ความจริง : ทำมัน..เผาให้แม่กิน แล้วแม่ไม่ยอมกิน



ความโพส "สุดท้ายฉันมันก็คนไร้ค่า"
ความจริง : ออนเอ็มตอนตี4 ไม่มีใครคุยด้วย


ความโพส "เจ็บทุกครั้งที่ยังคิดถึง"
ความจริง : ตอนนั้นเป็นริดสีดวง


ความโพส "อย่าทำร้ายกันได้ไหม"
ความจริง : โดนครูตีเพราะไม่ส่งการบ้าน


ความโพส "เกลียดตัวเองที่เป็นอย่างนี้"
ความจริง : เพิ่งลงจากเครื่องชั่งน้ำหนัก


ความโพส "จะเรียกร้องเอาอะไร"
ความจริง : พนักงานขายตรงมากดกริ่งหน้าบ้าน


ความโพส "ขอโทษนะ... ฉันผิดเอง"
ความจริง : เหยียบหอยทากตายเมื่อกี้



ความโพส "ไม่อยากให้ถึงวันนั้นเลย"
ความจริง : ต้องออกไปพรีเซนต์งานหน้าชั้นเรียน



ความโพส "ฉันมันผิดที่ไว้ใจเธอมากเกินไป"
ความจริง : เพื่อนแอบกินขนมที่เก็บไว้ในตู้เย็น



ความโพส "คนอย่างแก ไปตายซะ!!"
ความจริง : กำลังเล่นเคาท์เตอร์สไตรค์



ความโพส "ไม่รู้ทำไมน้ำตาถึงไหลเอง"
ความจริง : ง่วง



ความโพส "สุดท้ายฉันก็เป็นแค่ส่วนเกิน"
ความจริง : ลิฟท์เต็ม เดินขึ้นบันไดมาทำงาน




ความโพส "ใช่สิ ยังไงฉันมันก็ไม่สำคัญ"
ความจริง : น้อยใจที่พี่ไนท์ไม่แอดบล็อค



"ใช่สิ ยังไงเมล์ขอผมมันก็ไร้ค่าอยู่แล้ว"

"ถูกต้องจร้า คราวหน้าก็หาอะไรที่มีสาระบ้างนะ"

ฮาดีจังครับเพราะส่วนใหญ่ก็เป็นอย่างที่ว่าหลายๆคนซะด้วย

ชอบชอบ

.... ชอบครัฟ แอบก็อปไปแกล้งเพื่อน ในเฟสบุคแล้วล่ะ

กด like