ไม่มีคำบรรยาย

จริงทุกประการครับ

คนเป็นพ่อเป็นแม่ล่ะครับไม่ว่ายังไงก็ยังเป็นห่วงลูกเสมอ

สิ่งที่คุณทำดีที่สุดแล้วครับ อย่างให้เหมือนผมเลย คนที่บ้านกับตัวเองสำคัญสุด จนในที่สุดคนดีๆข้างตัวผมเค้าไม่อยู่รอผม จนแม่ผมพูดกับผมว่าเวลา มีคนดีๆเข้ามาในชีวิตแล้วทำมั้ยไม่ดูแลรักษาน้ำใจกันให้ดี ถ้าวันข้างหน้าได้อะไรมาไม่รู้จำทำไง ป้อม ผมเลยเสียใจอยู่ทุกว่านี้ไงครับ

สุดโค้ย

ในโลกนี้คนที่รักเราที่สุด ก็คือคุณพ่อคุณแม่เรานี่แหล่ะครับ
ผมรัก พ่อกับแม่มากครับ

วลี เด็ด

อันนี้โดนใจมากเลยครับ

แล่มๆๆๆ..
อย่างนี้สิลูกผุชาย

ใครบางคนหรือใครหลายฯคนยังโชคดีที่เกิดมาแล้วมีใครให้ห่วงใยเฮ้อ..ผมเกิดมาพ่อก็ไม่มี แม่ก็เสียตอยอายุ10ขวบ...เศร้าใหมครับ

โดนสุดๆๆๆ เอาไปเลย +100000

แชร์ด่วน ข้อความดีๆ

อ่านจบแล้วอยากกลับบ้านไปกอดพ่อแม่จัง

pom_sawas พิมพ์ว่า:

สิ่งที่คุณทำดีที่สุดแล้วครับ อย่างให้เหมือนผมเลย คนที่บ้านกับตัวเองสำคัญสุด จนในที่สุดคนดีๆข้างตัวผมเค้าไม่อยู่รอผม จนแม่ผมพูดกับผมว่าเวลา มีคนดีๆเข้ามาในชีวิตแล้วทำมั้ยไม่ดูแลรักษาน้ำใจกันให้ดี ถ้าวันข้างหน้าได้อะไรมาไม่รู้จำทำไง ป้อม ผมเลยเสียใจอยู่ทุกว่านี้ไงครับ

เสียใจด้วยนะครับ

ผมก็เป็นอีกคนที่ไม่เคยใส่ใจ พ่อแม่ ระหว่างเรียนมหาลัย บ้านก็ไม่ค่อยกลับ แล้วก็ไม่เคยโทรไปหาพ่อแม่เลย นอกจากเงินหมด
เรื่องถามสาระทุกข์สุกดิบ ไม่เคยเลย หลายๆสิ่งทำให้ผมคิดได้ เมื่อผมได้มีโอกาสไปอยู่บ้าน หลังจากที่เรียนจบ
(ระหว่างรอหางาน) ผมมองพ่อกับแม่ผม ท่านเริ่มแก่ สิ่งที่ผมเห็นนั่น มันต่างจากที่ตอนที่ผมเห็นก่อนหน้าตอนที่เรียนมหาลัย(คิดดูแล้วกันครับ บ้านไม่ค่อยกลับจนมองเห็นสภาพความเปลี่ยนแปลงของพ่อแม่เมื่อท่านเริ่มอายุมากขึ้น) ผมคิดในใจ นี้เรา ไม่เคยใส่ใจ ไม่เคยเป็นห่วงเป็นใยท่านเลยหรอเนีย จนมองเป็นความเปลียนแปลงได้ถึงขนาดนี้ มันทำให้ผมคิดได้ หลังจากนั้นเป็นต้นมา ถึงผมจะทำงานไกล ผมจะกลับบ้านไปหาท่านเกือบทุกอาทิด แม้แต่ไปเช้าแล้วเย็นต้องกลับผมก็จะไป

ทุกวันนี้ผมขออย่างเด่ว ขอให้เค้าอยู่กับผมไปนานๆ ให้ผมได้ตอบแทนบุญคุณท่าน ให้ได้มากที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ครับ