เผื่อใครยังไม่ได้อ่านครับ จะอ่านกี่ครั้งก้อรู้สึกดีๆๆๆๆๆๆ



~~... ถ้วยใบเก่า...ของแม่...~~



ครั้งหนึ่ง ..... มีบ้านหลังหนึ่งมีสามี ภรรยา ลูกชาย และอาม่าแก่ๆคนหนึ่ง

อาม่าแก่มากและไม่แข็งแรง มีอาการมือสั่นตลอดเวลา



ทำให้ถือของลำบาก โดยเฉพาะเวลาทานข้าวร่วมกับครอบครัว


อาม่าจะถือชามข้าวได้ลำบากและทำข้าวหกลงบนโต๊ะตลอดเวลา


ลูกสะใภ้อาม่าก็รู้สึกหงุดหงิดและรำคาญกับเรื่องนี้มาก จึงปรึกษากับสามีว่า


นางทนไม่ได้ที่เห็นอาม่าทานข้าวหกเลอะเทอะเกลื่อนโต๊ะ มันทำให้นาง


กินข้าวไม่ลง สามีก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะเขาไม่สามารถ


หาวิธีทำให้มืออาม่าหายสั่นได้


จากนั้น ไม่กี่วัน


ลูกสะใภ้ก็พูดกับสามีเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกว่า


จะไม่แก้ไขอะไรเลยหรือ นางทนไม่ได้แล้ว


หลังจากโต้เถียงกันไปสักพัก


สามีก็ยอมแก้ไขตามคำแนะนำของภรรยา นั่นคือ


เมื่อถึงเวลาทานข้าว เขาก็จัดโต๊ะให้แม่นั่งแยกต่างหาก


ตามลำพังคนเดียว โดยใช้ถ้วยข้าวราคาถูก ๆ บิ่น ๆ


เพราะอาม่าชอบทำถ้วยแตกบ่อย ๆ


เมื่อถึงเวลาทานข้าว อาม่าเศร้าใจมาก


เพราะอาม่าก็ไม่มีปัญญาจะแก้ไขอะไรได้


นางนึกถึงอดีตที่นางเคยเลี้ยงดูลูกชายด้วยความรักเสมอมา


นางไม่เคยปริปากบ่น หรือย่อท้อต่อความเหนื่อยยาก


เวลาที่ลูกชายเจ็บไข้ นางก็ดูแลเขาเป็นอย่างดี


เวลาที่เขามีปัญหา นางก็ช่วยแก้ไขทุกครั้ง


สภาพร่างกายของนางที่ทรุดโทรมเป็นที่รำคาญของลูกสะใภ้ในวันนี้


ก็คือผลจากการอดทน ตรากตรำทำงานหนักมาเป็นเวลายาวนานในวันก่อน ๆ


เพื่อให้ลูกชาย..หรือสามีของลูกสะใภ้ในวันนี้ได้เล่าเรียน..


มีความรู้..มีอาชีพการงานที่ทำให้ลูกเมียอยู่สุขสบาย


แต่ตอนนี้อาม่าเสียใจมาก..รู้สึกว่า..ตัวเองไร้ค่า..ถูกทอดทิ้ง


หลายวันผ่านไป..


อาม่ายังคงเศร้าสร้อย รอยยิ้มเริ่มจางหายจากใบหน้า


หลานชายตัวน้อยของอาม่าซึ่งเฝ้าจับตาทุกอย่างมาโดยตลอด


ก็เข้าไปปลอบใจและบอกคุณย่าว่า เขารู้ว่า..


คุณย่าเสียใจมากแค่ไหน ที่ถูกพ่อแม่ของเขาปฏิบัติต่อท่านเช่นนี้


และเขาก็บอกท่านว่า เขามีวิธีที่จะให้อาม่าได้กลับ


ไปทานข้าวร่วมกับทุกคนได้เหมือนเดิม


ความหวังเริ่มเบ่งบานขึ้นในหัวใจของหญิงชรา


นางถามหลานชายว่าจะทำอย่างไร


เด็กน้อยได้แต่ตอบเพียงว่า " เย็นนี้ขอให้คุณย่าแกล้งทำชามข้าว


ของคุณย่าตกให้มันแตก..เหมือนกับไม่ได้ตั้งใจนะครับ"


อาม่าได้ฟังก็แสนจะแปลกใจ


แต่หลานชายตัวน้อยก็คงยืนกรานให้คุณย่าทำตามที่เขาบอก


และบอกว่าที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าทีของเขาเอง


และแล้ว..เมื่อได้เวลาอาหารเย็น


หญิงชราก็ตัดสินใจลองทำตามที่หลานพูด เพื่อจะดูว่า


หลานชายมีแผนการอะไร นางจึงยกถ้วยข้าวใบเก่าที่เต็มไปด้วยรอยบิ่นขึ้น


แล้วแกล้งปล่อยลงบนพื้น เหมือนกับทำหลุดมือ


ถ้วยข้าวเก่าใบนั้นหล่นแตกกระจายไม่มีชิ้นดี!!!!!


ลูกสะใภ้เห็นดังนั้น ก็ลุกขึ้น เตรียมจะด่าว่าอาม่าทันที


แต่แล้ว..ลูกชายตัวน้อยของเธอ กลับรีบชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า


" ว้า..คุณย่าทำไมทำชามแตกซะเละหมดล่ะครับ


นี่ผมอุตส่าห์ตั้งใจไว้ว่า..จะเก็บชามใบนี้ไว้ให้คุณแม่ผมใช้ต่อ


แล้วเนี่ยผมจะเอาชามเก่าที่ไหนมาให้คุณแม่ผมใช้


ตอนแกแก่เท่าคุณย่าล่ะครับ ??"


ลูกสะใภ้เมื่อได้ยินลูกชายพูดเช่นนี้ก็ถึงกับอึ้งงงงง....หน้าซีด ด่าไม่ออกอีกต่อไป


นางรู้สึกได้ทันทีว่า...ทุกสิ่งที่นางทำลงไปในวันนี้ย่อมจะเป็นตัวอย่าง


ให้ลูกชายของนางปฏิบัติต่อนางในวันหน้าเมื่อนางแก่ตัวลงเช่นกัน


นางรู้สึกอับอายและสำนึกผิดต่อการกระทำของตัวเอง


ตั้งแต่นั้นมา ทุกคนในบ้านก็นั่งทานข้าวร่วมกันตลอดมา

ขอบคุณครับ

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆๆ ครับ

ซึ่งครับพี่ สุด ๆ เลย

คิดถึงแม่จัง

ขอบคุณมากครับ

กินใจมากครับ...

ซึ้งกันไป

ซึ้ง..ครับ

ขอบคุณครับ

โดนว่ะ

ขอบคุณครับ

โดนสุดๆ

ซึ้งกินใจเลยครับ

ซึ้ง....

ชึ้งงงง

ซึ้งมากๆ

มีเวลาดูแลก้ควรดูแล ดีกว่าไปดูแลวันที่สายเกินไป ครับ

กินใจมากครับบบ