"เพื่อนๆคงเคยเจอกรณีแบบว่า
เราขับของเราดีๆมีรถคันหน้าขับ ช้า และอืด รีๆรอๆขวางถนนไว้ จะแซงก็ไม่ได้
ตรงเลนซ้ายสุดที่ไม่ใช่ช่องเลี้ยวซ้าย ไอ่เราก็รีบๆด้วย ยังมาขวางหน้าไว้อีก
จะเปลี่ยนเลนก็ไม่ได้รถเลนขวาก็วิ่งเร็วมาก ติดก็แต่ไอ่รถคันหน้าผมนี่แหละ..

พอตามมาได้ระยะนึง.....ปรากฏถึงไฟสัญญาณจราจร ผมมองเห็นจากระยะไกลแล๊ว
ถ้าขับเร็วหน่อยทันชัวร์ ...ปรากฏพี่แก ยังคงอืดๆอยู่ (ประมาณ 30-40 กม/ชม.)
ตีไฟสูงให้ก็แล้ว...(ตามมารยาทยังไม่อยากบีบแตรไล่...)
ปรากฏพอไฟเขียวจะเปลี่ยนเป็นเหลือง.....พี่แกเร่งเครื่องพ้นเส้นขาวพอดี ส่วนผม..
ก็ต้องติดไฟแดงตามระเบียบ......เฮ้ย....เซ็งมากเลยรีบก็รีบ...

รอไฟจนไฟเขียว ผมจึงได้ออกตัวออกมาอีกทีนึง...ขับไปด้วยความเซ็งตลอด
เพราะมันจะไม่ทันนัดไว้...ปรากฏจำได้ครับ ไอ่รถคันที่ทำผมติดไฟแดง
มันยังคงอารมณ์ดีขับเอื่ยยๆ ขวางคันอื่นไว้อีก ...ห่างผมไปเลนซ้าย ประมาณ 3คันได้ (ส่วนผมขึ้นเลนขวาได้แล้ว)

เห็นดังนั้นผมก็ เริ่มวางแผนการ กะว่าจะไล่บี้ให้ทันแล้ว บีบแตรให้มานหันมาดู
แล้ว เอ...เอาไงดีหว่า ยกนิ้วกลางให้ ดีมะ...ว้าแต่อย่าเลย เดี๋ยวมานเอาปืนยิงตรู
เอาแค่บีบแตรไล่สัก สอง สามทีก็พอละ

คิดได้ดังนั้นจึงเริ่มปาดวืดขึ้นไป จนกระทั่งตีคู่ได้....หันไปมองหน้า กะลังจะบีบแตร
...... ภาพนั้น....โอว ไม่
.......ชายชราอายุประมาณ 60 ขึ้นเห็นจะได้ ใส่แว่นตา กำลังใจจดใจจ่อกับการขับรถ
อย่างเอาเป็นเอาตาย หลังของเขาไม่ได้พิงแม้พนักของเบาะนั่งกระทั่งหน้าจะชิดกับ
กระจกหน้าก็ว่าได้ นอกจากนั้นยังมี หญิงชราอีกคนนึงนั่งข้างๆ ผมขาวสีดอกเลา ใส่
แว่นตาเช่นกัน กำลังก้มมองเหมือนแผ่นแผนที่หรืออะไรซักอย่าง พร้อมชี้มือไปทางโน้นที
ทางนี้ที......

.......ภาพนั้น มันช่าง เหมือน พ่อ กะแม่ผม ตอนที่ท่านขับรถ แล้วมีผมนั่อยู่ด้านหลังไม่ผิดเพี้ยน...
.......จำได้ พ่อ เป็นพวงมาลัย 1 แม่เป็นพวงมาลัย 2 คอยเบรก คอยหยิก พ่อเสมอ.
จน ผมอดจะขำพ่อไม่ได้ เวลาที่ท่านโดนแม่สั่งให้ขับอย่างโน้นอย่างนี้ จนบางทีท่านเผลอ
หลุดปากเหมือนกัน.... “มาขับเองไหมละ?”....แล้วทั่งคู่ก็เงียบไปซักพักก็เริ่มอีก...

......ผมน้ำตาแทบไหล....
.....จากที่จะกดบีบแตร....ผมเปลี่ยนเป็นกำเป็นมะเหงก โขกกะโหลกศีรษะตัวเอง
พร้อมกับคิดในใจว่า “มรึงจะรีบไปไหนของมรึงว้า...”

บทนี้สอนผมว่า....
เวลาเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก....ผมจะ
เหลียวมองดูกระจกหลังบ่อยๆ แล้วบอกตัวเองว่า ผมมีคนข้างหลังให้ต้องห่วงอีกเยอะ
จะรีบไปไหนเล่า .... วันนึงผมก็คงจะแก่จนกระทั่ง สายตาไม่ดี มีภรรยาขี้บ่น...แต่
บ่นด้วยความรักและห่วงใยเสมอ......เช่นเดียวกับชายชราผู้นั้นนั่นแหละ

อย่าโกรธเคืองเขาเลย ใช้รถใช้ถนนด้วยกัน....มองในมุมที่มีความสุขดีกว่า....จริงมั๊ย


ปล.เข้ามาแก้ไขข้อความบางส่วนที่อาจไม่เคลียร์ครับ (ไม่นึกว่าจะได้ขึ้นกระทู้แนะนำ) เพราะรีบพิมพ์จากความรู้สึกจากใจล้วนๆ"


credit :: http://www.pantip.com/cafe/ratchada/topic/V9644993/V9644993.html


ปล.อ่านแล้วขับรถช้าลงอีก 20% พร้อมกับนึกถึงพ่อกับแม่ ^ ^

ใจเย็นๆดีที่สุดครับ
โกรธคือโง่ โมโหคือบ้าครับ
อิอิ บ้างทีเราไม่รู้หรอกคับ
คันหน้าเค้าอาจมีเหตุทำให้ต้องขับแบบนั้น
บางทีเรายังเคยเลยคับ
หรือไคไม่เคย อิอิ
อ่านแล้วคิดถึงพ่อกับแม่ผมเหมือนกันครับ
ขอบคุณประสบการณ์ดีๆครับ

เคยเป็นเหมือนกันครับ

เราก็โมโห พอเห็นคนขับเป็นคนแก่แล้ว เลยชะลอแล้วพูดกับตัวเองว่าขอโทษ

ดีครับจะได้ทำให้คนเรามีสามัญสำนึกที่ดีๆกัน

ขับเร็วก็เปลืองน้ำมันเปล่าๆ แถมอันตรายด้วย ถ้ารีบจริงๆ ต้องเผื่อเวลาครับ

ดีเหมือนกัน เตือนสติตัวเอง

ดีมากเลยครับ

สุดยอดดดดดด ครบบ ช้าแต่ปลอดภัยยย เพื่อนร่วมถนน นะครับบ

ทำสิ่งที่สมควรทำแล้วครับ เยี่ยมเลยยยย

ยอดเยี่ยมครับ

เยี่ยมคับบบ

อืมเห็นด้วย