มีร้านค้าแห่งหนึ่งติดประกาศขายลูกสุนัข 7 ตัว

เมื่อรู้ข่าว ก็มีเด็กๆ แวะเวียนเข้ามาเล่น มาชมลูกสุนัขทุกวัน แต่ก็ยังไม่มีใครตกลงใจซื้อ เพราะเป็นสุนัขพันธุ์ดี มีราคาค่อนข้างแพง

วันหนึ่ง ขณะที่เจ้าของร้านกำลังยุ่งอยู่กับการขายของอื่นๆ ให้แก่ลูกค้าในร้านเด็กชายหน้าตาน่าเอ็นดูคนหนึ่งก็มากระตุกชายเสื้อเขา

เขาก้มลงมอง และถามว่ามีอะไรให้ช่วยหรือไม่?เพื่อนของผมบอกว่า ที่ร้านของคุณอามีลูกหมาขาย ผมอยากเลี้ยงลูกหมาสักตัว

พ่อแม่ก็อนุญาตแล้ว ขอผมดูลูกหมาของคุณอาหน่อยได้ไหมครับ? เด็กบอกอย่างสุภาพ

?อ๋อ ได้สิหนู พวกมันกำลังนอนเล่นอยู่หลังร้านน่ะ? เจ้าของร้านกล่าวอย่างยินดีแล้วผิวปากเรียกสุนักทั้งเจ็ดออกมา

เด็กชายยิ้มร่าเมื่อเห็นลูกสุนัขวิ่งตุ้ยนุ้ยออกมาที ละตัวเขานับ...แต่ก็มีแค่หกตัวเท่านั้น?ไหนว่ามีเจ็ดตัว มีคนซื้อไปตัวหนึ่งแล้วหรือ

ครับ? เด็กชายถามเจ้าของร้านตอบว่า ? อ๋อ เปล่าหรอกหนู ยังไม่มีใครซื้อไปเลยสักตัวเพียงแต่ตัวสุดท้ายขาหลังเขาไม่ดี มันก็เลย

ต้องคลานออกมา วิ่งมาพร้อมกับพี่ๆ ของมันไม่ได้? สิ้นคำเจ้าของร้าน ลูกสุนัขตัวที่เจ็ดก็คลานออกมาขาหลังทั้งคู่ของมันลีบเหลือนิด

เดียว มันต้องใช้ขาหน้าลากพาร่างกายออกมาจากหลังร้าน ลูกสุนัขมองมาทางเด็กชายแล้วครางงี้ดๆ เห็นได้ชัดว่ามันพยายามคลาน

มาหาเขาหางของมันกระดิกดุ๊กดิ๊กๆ อยู่ตลอดเวลามันคลานเข้าไปเลียรองเท้าของเด็กชาย ท่าทางจะชอบเขามากเด็กชายหัวเราะแล้ว

อุ้มมันขึ้นมา ก่อนจะถามเจ้าของร้านว่า ?หมาตัวนี้ราคาเท่าไรครับ? ปกติ อาบอกขายอยู่ตัวละสองพันบาทนะ? เจ้าของร้านตอบ

เด็กชายนิ่งอึ้งไปก่อนจะล้วงกระเป๋าหยิบเงินออกมานับเขามีเงินอยู่เพียงสี่ร้อยห้าสิบบาทเท่านั้น? ผมมีเงินไม่พอซื้อหมาตัวนี้?

เด็กชายพึมพำอย่างเศร้าใจเจ้าของร้านรีบบอกทันทีว่า? โอ๊ะ! หนู ถ้าหนูอยากได้หมาตัวนี้ไปก็เอาไปเถอะ ไม่ต้องจ่ายเงินหรอก อา

ยกให้หนูฟรีๆ ไปเลย???ด็กชายฟังเจ้าของร้านแล้วชะงักไป ก่อนจะถามกลับไปอย่างไม่พอใจว่า? ทำไมครับ ทำไมถึงบอกว่าไม่ต้อง

จ่ายเงินถ้าจะซื้อหมาตัวนี้??ก็อย่างที่หนูเห็นอย่างไรล่ะ ลูกหมาตัวนี้มันติดมาพร้อมๆ พี่ๆ น้องๆ ของมันและอาก็ไม่คิดว่าจะขายมันอยู่

แล้ว เพราะมันพิการ วิ่งก็ไม่ได้ กระโดดก็ไม่ได้ความจริง อาไม่อยากให้หนูได้ของมีตำหนิอย่างนี้ไปนะ ลองดูตัวอื่นดีไหม?

เด็กชายเม้มปากแน่นก่อนจะพูดว่า ?คุณอาดูอะไรนี่สิครับ?

ว่าแล้วเขาก็ดึงขากางเกงทั้งสองข้างขึ้นเจ้าของร้านจึงได้เห็นว่าขาของเด็กชายคนนี้เล็กลีบเช ่นเดียวกับขาหลังของลูกสุนัข

แต่ที่ทำให้เขายืนอยู่ได้ ก็เพราะมีขาเทียมช่วยพยุงเอาไว้?คุณอาครับ ขาของผมก็ลีบใช้การอะไรไม่ได้เหมือนกันผมเดินช้ากว่าเพื่อน

คนอื่นๆ วิ่งก็ไม่ได้ กระโดดก็ไม่ได้อย่างนี้ผมก็เป็นคนไร้คุณค่าหรือเปล่าครับ?เจ้าของร้านนิ่งอึ้งไป ความรู้สึกผิดแล่นปราดเข้าสู่หัวใจ

ของเขา เด็กชายปล่อยขากางเกงลงแล้วพูดต่อว่า? ผมจะซื้อสุนัขตัวนี้ในราคาสองพันบาทเท่ากับลูกหมาตัวอื่นๆ แต่ว่าผมมีเงินไม่พอ

ถ้าผมจะอ้อนวอนคุณอา ขอผ่อนราคาของลูกหมาตัวนี้เดือนละหนึ่งร้อยบาททุกเดือน จนครบสองพันบาท คุณอาจะว่าอย่างไรครับ?

เจ้าของร้านน้ำตาไหลริน ทรุดตัวลงตรงหน้าเด็กชายและกอดเขาไว้ด้วยความประทับใจพลางกล่าวขอโทษขอโพยในสิ่งที่ตนได้ทำผิด

พลาดไปเขาบอกว่าไม่ขัดข้องที่จะให้เด็กชายผ่อนค่าตัวของลูก สุนัขตัวนี้และกล่าวว่าถ้าสุนัขทุกตัวมีเจ้านายที่จิตใจดีอย่างเ ด็กชาย

พวกมันก็คงจะมีชีวิตที่เป็นสุขอย่างมาก.
.....................
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
อย่าตัดสินคุณค่า จากรูปลักษณ์ภายนอก
ที่มา : นิทานสีขาว? เล่าโดย ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา

อ่านแล้วรู้สึกหลายอย่างครับ อธิบายไม่ถูก ขอบคุณนะครับ ที่นำเสนอแง่คิดดีๆให้

โอ้วววว อ่านแล้วซึ้งโคตรรรร

ถูกเลย ค่าของคนมันอยู่ที่ จายยยยยย

บอกไม่ถูกจริง ๆ ความรู้สึกมันเอ่อล้น

ชีวิตทุกชีวิตมีค่าเท่ากัน

ซึ้งใจ ..

ซึ้งมาก น้ำตาแทบไหล

ที่บ้านผมเคยมีแมวขาลีบแบบนี้อ่ะครับ
แต่ผมรักมันมากเพราะไม่ค่อยมีใครรักมันเท่าไหร่ สงสารมันครับ มันตายไปนานมากแล้วตั้งแต่ผมอยู่ประถม
ทุกวันนี้เห็นแมวตัวสีน้ำตาลเมื่อไหร่ยังคิดถึงมันอยู่เลย

ปล. โชคดีนะ หมูแดง ลูกพ่อ

ขอบคุณสำหรับ สิ่งเตือนใจดีๆครับ

แหมมันจี๊ดขึ้นขั้วหัวใจ

ความหมายดีมากๆเลยครับ