มีคนเล่าให้ฟังว่า สมัยก่อน...คุณพงษ์เทพ กระโดนชำนาญ ศิลปินเพลงเพื่อชีวิต แกอยู่ในป่า กับเพื่อน 5 - 6 คน...

  ทุกวันก็จะเปลี่ยนเวรกัน ล่าสัตว์ป่ามาทำอาหาร วันหนึ่งเป็นเวรของคุณพงษ์เทพ แกก็คว้าปืนยาวสะพายบ่า.เดินเข้าป่าไปอาหารโปรดของ..คุณพงษ์เทพ..คือแกงเนื้อลิง พอเดิน เข้าป่าไปได้สักพักเห็นลิงตัวหนึ่งนั่งอยู่บนต้นไม้...หันหลังให้ แกก็รีบยกปืนประทับบ่า...ยิงเปรี้ยง...ไปที่ลิงตัวนั้น

เหตุการณ์แปลกประหลาดได้เกิดขึ้น ปกติลิงพอถูกยิง..จะหล่นตุ๊บจาก ต้นไม้ทันที แต่ลิงตัวนี้...นั่งจับกิ่งไม้เฉย ไม่หล่นลงมาจะว่ายิงไม่ถูก ก็ไม่น่าเป็นไปได้ เพราะคุณพงษ์เทพ...แกยิงปืนแม่น ระยะแค่นี้ เป้าใหญ่ขนาดนี้ ไม่พลาดแน่นอน!!!

ในขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้น..ลิงตัวที่ถูกยิง ร้องโหยหวนเสียงดังมาก ฝูงลิงที่แยกย้ายกัน ออกหากินอยู่บริเวณใกล้ ๆก็วิ่งแห่กันเข้ามาหา ลิงตัวที่ถูกยิง... แล้วร้องโหยหวน...เหมือนกันหมด 

แกตกใจ...ยืนตกตะลึง...ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น 

สักครู่หนึ่ง...
ลิงตัวที่ถูกยิงก็โยนวัตถุเล็กๆ...สีดำ ๆ..ชิ้นหนึ่ง... ให้กับลิงตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด... แล้วก็หล่นตุ๊บลงมาจากต้นไม้...

คุณพงษ์เทพ...รีบวิ่งไปดูลิงถูกยิงเข้าที่หลัง ทะลุหน้าอก เลือดแดงฉานเต็มตัว คุณพงษ์เทพเห็นแล้ว ต้องเบือนหน้าหนีลิงที่ตกลงมา...เป็นลิงแม่ลูกอ่อน...ขณะที่ถูกยิง เธอกำลังให้นม ลูก...ลูกตัว น้อย...กำลังดูดนมอย่างมีความสุข ทันทีที่ถูกยิง..ถ้าเป็นลิงตัวอื่น... จะหล่นตุ๊บ...ลงจากต้นไม้ทันที..

แต่แม่ลิงตัวนี้..ยังหล่นไม่ได้ยังตายไม่ได้ เพราะเธอยังมีภารกิจใหญ่หลวงที่ต้องทำ...คือรักษาชีวิตลูกน้อย...ให้พ้นอันตรายเธอกัดฟัน...โหนกิ่งไม้ไว้.แม้จะเจ็บปวดแทบขาดใจมองดูเลือดที่ไหลหยดเป็นทาง ด้วยความตกใจ..

พยายามรวบรวม พ ล ะ ก ำ ลั ง ที่ยังพอมีเหลือทั้งหมดตะโกนสุดเสียง...ร้องเรียกฝูงลิงเข้ามาใกล้ๆ แล้วก็ฝากฝัง...ให้เลี้ยงลูกน้อยแทนเธอ..

หลังจากโยนลูกให้จ่าฝูงแล้ว...มองดูลูก...ถูกพาไป จนลับสายตาแล้ว.. แน่ใจว่า...ลูกปลอดภัยแล้ว จึงหลับตา...แล้วหล่นลงมา.....ตาย.. 

คุณพงษ์เทพ...ก้มมองหน้าลิง..แล้วร้องไห้ เพราะที่เบ้าตาลิง...มีหยดน้ำตาใส ๆกำลังไหลริน 

คุณพงษ์เทพ..รีบเดินกลับที่พัก...เอาปืนไปเผาทิ้ง...ไม่ยอมออกล่าสัตว์อีกเลยตลอดชีวิต..

และภาพความรักที่ยิ่งใหญ่..ของแม่ลิง...ที่มีต่อลูกน้อย เป็นแรงบันดาลใจ..ให้คุณพงษ์เทพ...แต่งเพลงขึ้นมาเพลงหนึ่ง
ชื่อว่า 

"ลิงทะโมน" 

เพื่อยกย่อง...เชิดชู...คุณค่าของความรัก...ที่แม่...มีต่อลูก 

แม่นะหรือ... คือผู้สร้าง ทุกสิ่ง อันยิ่งใหญ่ 
คือผู้รัก ลูกตน กว่าใครใคร คือผู้คอย ห่วงใย ทุกเวลา
คือคนร้อน เมื่อลูกรุ่ม กลุ้มเรื่องทุกข์ 
คือคนสุข เมื่อลูกนั้น มี หรรษา 
คือคนปลอบ เมื่อลูกเหงา เศร้าอุรา 
คือคนคอย ให้เมตตา ลูกทุกคราว 
เป็นสายฝน คอยช่วยให้ ลูกสดชื่น 
เป็นผ้าผืนคอยห่มให้ เพื่อคลายหนาว 
เป็นกระโถน คอยรับทุกข์ ทุกเรื่องราว 
เป็นบันได ไต่ดาว ลูกก้าวไป 
เป็นคุณครู ผู้สอนสั่งทุกอย่างหนอ 
เป็นคุณหมอ คอยรักษา จะหาไหน 
เป็นทุกสิ่ง ทุกอย่าง ได้ดั่งใจ 
จะหาใครได้เท่าแม่เหมือนไม่มี 
สาธยาย อย่างไร คงไม่หมด 
พระคุณแม่ ยากแทนทด เหมือนปลดหนี้ 
สิ่งล้ำค่าใดใด ในปฐพี 
จะเทียมเท่า คุณแม่นี้ ไม่มีเอย..

บทความนี้..คงช่วยเตือนความจำใครอีกหลายคน..ที่ไม่เคยรู้สึกซาบซึ้งถึงความรักบริสุทธิ์ที่แม่มีต่อลูก..หรือในอีกมุมหนึ่งก็คือ..แม้แต่สัตว์ก็ยังรักลูกของมัน..แล้วเราล่ะ เราเป็น "มนุษย์".. เมื่อได้ชื่อว่า "แม่" เราได้ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดหรือยังครับ!!!

"""

นี้แหละความรักของแม่ที่มีต่อลูกก

เคยคุยกับพรานป่า...เขาบอกว่าการจะได้ลูกชะนีต้องยิงแม่มันทิ้งก่อน
และสิ่งที่แม่ชะนีเกือบทุกตัวทำเวลาที่ถูกยิงก็คือ...ขว้างลูกของตัวเองไปให้ไกลที่สุด
เพื่อให้ลูกหนีเอาตัวรอด..แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่รอด..เพราะลูกลิงไม่รู้จะไปไหน
ถ้าไม่ถูกนายพรานจับ..มันก็ต้องอดตายอยู่กลางป่าเพราะหากินไม่เป็น

ศาลพระกาฬลพบุรีก็เคยเห็น..
แม่ลิงกับลูกลิงวิ่งข้ามถนนแต่ลูกลิงวิ่งไม่ทันถูกรถชนตายกลางถนน
แม่ลิงก็วิ่งกลับมาดูลูก..เอานิ้วจิ้มๆ แล้วก็ลากแขนศพลูกลิงวิ่งข้ามถนนหายไป

เห็นแล้วจุกในอก..พูดไม่ออก

Attached File :

Attached File :

                                                     

                                                    ลูกหิว แม่หาของให้กิน
                                          ลูกน้ำตาริน แม่ซับน้ำตาให้
                                          ลูกผิดหวัง แม่คอยให้กำลังใจ
                                          ลูกเสียคนรักไป แม่บอกไม่เป็นไรยังมี แม่อยู่ทั้งคน



             แม่กดไลค์ ไม่เป็น หรอกลูกเอ๋ย
             แม่ไม่เคย เล่นเฟสบุคส์ หรอกลูกจ๋า
             เห็นแต่เจ้า เฝ้าจ้องอยู่ ทุกเวลา
             แม่ก็งง เหมือนกันว่า ทำอะไร
             ตำราเรียน ก็ไม่เห็น รู้จักอ่าน
             แล้วตอนสอบ เจ้าจะผ่าน ได้ไฉน
             พ่อแม่ถาม ว่าสอบตก จะทำไง
             เจ้ากลับบอก ว่าเสียใจ แต่ไม่แคร์

โอ๊ย!!! น้ำตาไหลแต่เช้า...ต้องให้ไอ้พวกที่ชอบทิ้งลูก ทำแท้ง มาอ่านบ้าง สัตว์มันยังรักลูก คนแท้ๆ คิดไม่ได้เหมือนสัตว์

สุดยอดไปเลย  ลิง 

มนุษย์เรานี่เป็นสัตว์ประเสริฐ แต่ชอบเบียดเบียนพวกสัตว์ที่เราว่าต่ำกว่าเสมอ 

อ่านเเล้วน้ำตาจะไหล

ซึ่งครับ

โดน!!!

ลิงทะโมน เพลงนี้ฟังดีๆถึงกับน้ำตาซึมเลยครับ

ง่า

ขอบคุณครับสำหรับเรื่องดีๆ

สัตว์ก็มีชีวิต จิตใจ เพียงแต่สื่อสารคนละภาษา เราควรมีเมตตากับเพื่อนร่วมโลกครับ 

เยี่ยมคับ